Το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο είχε σθένος και μαχητικότητα. Η πρώτη μεγάλη εκστρατεία εναντίον της βιομηχανοποίησης του Νοτίου Σαρωνικού, με την μεγαλύτερη στην Μεσόγειο τσιμεντοβιομηχανία στα Μέθανα, γρήγορα συσπείρωσε τις αντιχουντικές δυνάμεις του πολιτισμού.
Ο αγώνας δόθηκε παρ’ όλους τους κινδύνους που διέτρεχαν τα μέλη του Δ.Σ. και οι οικογένειές τους –Κωνσταντίνος Δεκαβάλλας, Παναγιώτης Ζέπος, Κώστας Καρράς, Ντούλα Μουρίκη, Χαράλαμπος Μπούρας, Παύλος Μυλωνάς, Ανδρέας Συμεών– εναντιωνόμενα στην πολιτική του χουντικού καθεστώτος.
Ακόμα, ο αγώνας δόθηκε παρά τη σιγουριά ότι σε μια μάχη Δαυΐδ και Γολιάθ κερδίζει συνήθως ο Γολιάθ… Κι όμως κανείς δεν δίστασε εφόσον επρόκειτο για την καταστροφή του Νότιου Σαρωνικού.
Με την απροσδόκητη πτώση της δικτατορίας, μια από τις πρώτες πράξεις της κυβέρνησης της μεταπολίτευσης ήταν η ακύρωση της εγκεκριμένης τσιμεντοβιομηχανίας στα Μέθανα με τις υπογραφές τριών υπουργών: του Γιάγκου Πεσμαζόγλου (Συντονισμού), του Ξενοφώντα Ζολώτα (Οικονομικών) και του Μπάμπη Πρωτόπαπα (Βιομηχανίας). Έτσι διασώθηκε ο Νότιος Σαρωνικός για μια άλλου είδους ανάπτυξη φιλική στο περιβάλλον.
